تفسیر ادبی عرفانی حروف مقطعه (17) 

امیـــد رحمـت

س 27 : نـمـــل

بســــم الله الــرحمــن الــرحیــم

طـــــس ، تـلـک آیـات الـقـــرآن وکـتــاب مبیــن

 طاء اشــاره به طهــارت قـــدس خــداونــد

و سین اشاره به سنای عزّ و جلال او است،

و خـداونــد به طهارت قـدس خود

و به سنای عــزت و جـلال خـود ســوگـنـد یـاد میکـنـد

کـه هــرکس به من امید رحمت دارد نومیدش نکنم،

و هرکس به من طمع مغـفـرت دارد رَدَّش نکـنـم،

هـرچه بنـده را امیــد است، فضـل من برتر از آن است،

و هـرچـه از بنــده تقصـیـــر است بی نیازی من بیشتــر از آن است.              

 ای جوانمــــرد ؛

بدان که کار خـداونـد را بنا بر بی نیازی است،

و تقصیر بنده بنا بر ضعـف و بیچارگی است !

او ضعـیـفــان و بیچــارگان را دوست دارد.

 در خبــر است که موسی(ع) از خـداونـد پرسید:

از میان آفریدگان، دوست تو کیست؟ تا من هـم او را دوســت بــدارم ،

نــدا رســیـــد ای موسی،

هر درویش شکسته و کوفته و زیر بارحکـم ما فـرسوده،

دوست من است و مؤمنـان آنان را عـزیــز شمرند،

چه، که ایشان برداشتگان لطفند و برکشیدگان فضل!

و چون روز قیامت شود از جانب خـداونـــد نـــدا رسـد:

کجایندکسانی که در دنیا درویشان را به دیده شفـقـت و محبت نگریستند؟

و به ایشان احسان کردند،

بروید در بهشت امن و امان،

ایمــن و شــــــــــاد، از تــرس و انــدوه آزاد !

************************

جــوینـــده ی تو همچــو تو فـردی باید              

 آزاد  ز هـر عـلــت و دردی بـایـــــد

زان می نرســد به وصــل تو هیــچ کسی             

 کاندرخـور غـم هـــای تو مــردی باید!